Ik ben er nog hoor!

Echt waar hoor, ik ben er nog. Al zou je het bijna niet zeggen als je mijn verwaarloosde blog zo ziet. Ik heb het gewoon vreselijk druk gehad met van alles en nog wat en dan vooral met mijn kamer. Wat een werk om alles weer uit te pakken, schoon te maken, uit te zoeken en een nieuw plekje te geven. Wel heel leuk, maar ook wel erg vermoeiend. Mijn handige handje (vriend met nekhernia) was ik kwijt en ik moest nu dus veel zelf doen. Het gaat nu aardig de goede kant op en binnenkort maak ik weer even een filmpje.

En dan, midden in een hele drukke periode, staat daar ineens de postbode voor de deur met een pakketje. En uit dat pakketje kwam het liefste klompje ooit! Het kwam van Corrie en is door haarzelf helemaal beschilderd, mooi hé. Het schattige molentje en de bomen in bloesem, zo’n mooi tafereeltje …

Op het speldenkussentje heeft ze een J gemaakt van kopspelden, nu is het echt mijn klompje.
Het is de helft van een paar, de andere helft is nog bij Corrie. Ze schreef op de mooie kaart die erbij zat dat dit een symbool is van verbondenheid ….
Ook de mooie poëzieplaatjes kreeg ik er nog bij, wat een verwennerij en wat heerlijk om in deze drukke tijd zo’n lief cadeautje te krijgen, dat maakte van mijn vermoeide frons wel een hele brede glimlach.

Ook kreeg ik van mijn vriendin Hinke nog een lief cadeau voor op mijn nieuwe kamer. Het is een erg toepasselijk gedicht over een quiltster. (Je kunt op alle foto’s klikken om ze te vergroten.) Hartstikke bedankt voor de lieve cadeaus, ze hebben allebei al een mooi plekje op mijn nieuwe kamer gekregen.