En dan moet je ineens een kleine grote vriend missen … Lieve Tommy, de kat van mijn net zo lieve buuvvriendin Anna. Hij kwam hier vaak even buurten, tot grote ergernis van Kereltje. Als we de takken van de hortensia voor het zijraam zagen bewegen, wisten we meteen, daar is Tommy! Kereltje wist dan niet hoe snel hij voor het raam moest gaan zitten om alles in de gaten te houden. Tommy keek niet op of om en negeerde alles wat maar rood en harig was.
Samen buiten waren er regelmatig gevechten of urenlange stilzit sessies. Ze zochten elkaar steeds weer op, of in onze tuin of in Anna's tuin. Stiekem hadden Anna en ik het idee dat het eigenlijk dikke vrienden waren, maar dat ze dat als stoere katers zijnde natuurlijk niet konden laten zien.
Tommy wilde één van de laatste dagen nog onze kant op rennen, dezelfde avond dat Kereltje steeds maar heel onrustig voor het raam zat te kijken. Ik denk dat dat hun poezen afscheid was.
Vrijdag heb ik hem nog dag gezegd en zaterdag is hij gegaan.
We gaan hem missen. Geen aanstormende Tommy meer, als ik Kereltje sta te roepen en geen bewegende hortensia takken. Maar het plekje op de stoel voor het raam, blijft altijd zijn plekje.
Dag lieve Tommy
4 Responses to "Tommy"
Jeetje, dat is ook niet leuk… Ik kan mij voorstellen dat jullie Tommy gaan missen…
Triest berichtje Janet…
Maar je hebt een lief borduurtje van hem gemaakt,geef je dat aan je buurvrouw?
Ja, ze heeft het al gekregen en was er erg blij mee en een beetje ontroerd ….
Nou, ik zou het zelf niet echt droog houden als ik zoiets zou krijgen na het overlijden van één van mijn harige medebewoners! ’t Is echt érg lief!