Het gebeurde vannacht tegen vieren. Wij zaten ineens rechtop in bed door een donderend geraas … geen idee wat er gebeurde. Snel uit het raam kijken en eerst in het donker ook nog niks kunnen zien. Maar toen zagen we ineens een hele grote tak naast de kastanjeboom liggen. Dat was wel even schrikken, want meteen schoot ons de kastanjeziekte door het hoofd.
Vanochtend kwam de gemeente en daar hoorde ik iemand zeggen: "Ja, nu staat hij in onbalans", dus toen schrok ik helemaal. Ze zijn hier in Sneek nogal hakkerig en zagerig aangelegd en er zijn al heel wat mooie bomen gesneuveld, ziek of niet ziek.
Later kwam er gelukkig een bomendeskundige en die gaf een beter bericht. Onze kastanje heeft wel heel licht de kastanjeziekte maar dat is niet ernstig en ook zag deze meneer niet dat de boom in onbalans zou staan. De tak (die al een kleine boom op zich is) heeft nooit goed vastgezeten aan de boom en dat kon je ook wel zien. Hij zat alleen met een v-vormig stuk aan de onderkant vast. Dus dit stond al te gebeuren. Volgens deze meneer kon hij rustig blijven staan!
En daar ben ik vreselijk blij om, het is zo'n geweldig mooie boom. Als ik 's middags soms eens in het zonnetje op de bank lig zie ik zijn vele grote takken tegen een stralend blauwe lucht en dat is zo'n prachtig gezicht. Er straalt altijd iets wijs en rustgevends uit een boom en deze wijze man mag gelukkig lekker voor mijn huisje blijven staan, zodat we er nog heel lang van mogen genieten.

Wat je op de foto ziet is een Stolperstein, in het Nederlands, een Struikelsteen. Het zijn kleine koperen monumentjes die door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig zijn bedacht en ook door hem geplaatst worden. Ze liggen in verschillende plaatsen in Nederland, maar ook in andere landen. Ze heten Struikelstenen omdat je er over struikelt met je hoofd en je hart. Het zijn kleine steentjes, dus je moet je buigen om de tekst te kunnen lezen, zo maak je ook een buiging voor de slachtoffers.
De kleine steentjes zijn een herinnering aan de slachtoffers van het naziregime, (zoals de Joden, Sinti, Roma, homoseksuelen) en worden geplaatst voor het huis waar ze woonden en van waaruit ze hun trieste lot tegemoet gingen.

Voor ons huis ligt sinds zondag een monumentje voor Emma Martina Turksema-van der Hove.
Ze is op 21 augustus 1889 geboren in Winschoten (dochter van Lowi van der Hove en Jette-Jetje David).
Oorspronkelijk was zij gehuwd met Salomon Velleman. Later hertrouwde zij met Abraham Tuksema, die op 27 november 1941 overleed in Sneek. Emma Turksema-van der Hove beheerde een manufacturenzaak aan het Oosterdijk in Sneek. Op 20 november 1942 werd zij op transport gezet van Westerbork naar Auschwitz, waar zij drie dagen later werd vermoord.
Een broer, zus en schoonzus zijn eveneens vermoord in Auschwitz.

Wat komt zo’n verhaal dan ongelooflijk dichtbij. Ze heeft in dit huis gewoond … misschien heeft ze wel geslapen in de kamer waar ik nu dit berichtje zit te typen. Erg indrukwekkend allemaal en ook wel heel erg bijzonder.