Dan probeer je zondag je schoenen aan te trekken en schiet het in je rug, pijnlijker dan anders, vervelend maar gebeurt wel eens vaker dus …. Dan sta je ’s avonds voor de spiegel en lijkt er iets niet helemaal recht, maar ligt dat nu aan de spiegel…. ? Nee dus … mijn middel zit links ineens een paar cm lager dan rechts. Een raar gezicht en ook nog steeds wel erg pijnlijk.

Gelukkig heeft in de tussentijd de neuroloog bekeken dat het niks MS-erigs is en bij de manueel therapeut kreeg ik de oorzaak te horen, er is een rugwervelschijf verschoven. Met oefeningen is het nu al een stuk rechter, maar het is nog echt niet weer als vanouds. Vandaag weer bij de therapeut geweest en ze was gelukkig erg tevreden. Weer een paar nieuwe oefeningen meegekregen en ik hoop dan ook dat het de aankomende dagen wel snel opknapt, want de beurs in Rotterdam komt nu toch wel erg dichtbij … spannend hoor.

Door mijn ziekte ben ik meer bezig met mijn gezondheid. Ik probeer zo gezond mogelijk te eten, veel biologisch en slik de vitamientjes ed. die ik denk nodig te hebben. Daarbij heb ik in de afgelopen jaren ook geleerd om zelf na te denken over wat goed voor me is en niet. En dus niet klakkeloos aannemen wat de artsen zeggen of wat je in de media hoort, maar zelf gaan kijken en onderzoeken.

En nu wordt je in de media doodgegooid met verhalen over de Mexicaanse griep en dat we vooral maar heel erg op moeten passen en ons zeker moeten laten inenten. Er is zelfs al sprake van een mogelijke verplichte vaccinatie. En dan gaan bij mij de nekharen omhoog en gaan er alarmbellen rinkelen. Niet zozeer omdat ik bang ben voor de Mexicaanse griep, maar meer omdat hier een heleboel geld in omgaat en er in mijn ogen dan vreemde spelletjes worden gespeeld.

Gelukkig is er veel informatie te vinden over deze griep, maar zeker ook over de farmaceutische bedrijven die een hele belangrijke rol (gaan) spelen. Wat je hier boven ziet is een boekje van Marcel Messing die o.a. ook “Worden wij wakker” heeft geschreven, zeker ook een aanrader. Het hele boekje “Vaccineren of niet?” is hier te lezen.

Ik wil mijn weblog gezellig houden met niet teveel zware kost, maar ik vind het ook heel belangrijk om met dit soort dingen goed beslagen ten ijs te komen en alle kanten van een verhaal te weten voor je een beslissing neemt. Daarom wilde ik dit toch even met jullie delen zodat je, met alle kanten van het verhaal belicht, kunt beslissen wat goed voor jou is. En daar is iedereen, gelukkig nog steeds, vrij in.

En zo is er alweer een “gezond” jaar voorbij, althans een jaar zonder vervelende aanvallen of uitvallen! En dat moet weer gevierd worden, want elk jaar is er 1!
Het afgelopen jaar ben ik wel vaker en erger moe geweest, maar dat kan heel goed komen door een ontsteking in mijn kies, die er al een tijdje blijkt te zitten. Daar wordt nu ook aan gewerkt en ik ga op naar weer een goed jaar waarin ik zeker minder moe zal zijn, daar ga ik vanuit!

Kom gezellig even langs voor een bakje koffie met een heerlijk lekkernijtje, om deze fijne dag samen met mij te vieren!

Niet vergeten!!!!! Deze week collecteert het Nationaal MS Fonds weer.

Er is een beetje verwarring ontstaan door een radiospotje van de Stichting MS Research die daarin aangeven dat ze niet collecteren. Dit klopt half en half ook wel, maar niet helemaal. Ze zijn nl één van de goede doelen van het Beatrix fonds en die collecteren natuurlijk wel.

Er is ook wel een groot verschil tussen de twee. Het Nationaal MS Fonds, waar ik voor collecteer, doet heel veel voor MS patiënten. Ze geven allerlei soort informatie over bijvoorbeeld hulpmiddelen en medicijnen maar ook kunnen ze je helpen bij andere problemen zoals bijvoorbeeld juridische. Verder doen ze veel onderzoek naar dingen die het leven van een MS patient een beetje makkelijker maken.

Stichting MS Research finaciert onderzoeksprojecten en is daardoor ook zeker onmisbaar!

Ik vind het allebei erg belangrijk en heb gekozen voor het Nationaal MS fonds, dit omdat ik weet dat je als MS patiënt ineens met heel veel vragen komt te zitten en het heel fijn is dat je dan ergens terecht kunt.

Vandaag dus even twee berichtjes om toch nog even te zeggen: GEEF GUL!

Is het echt alweer 6 jaar geleden dat ik op deze dag, met een verlamd been, naar het ziekenhuis ging voor allemaal onderzoeken en een onverwacht logeerpartijtje. Ik weet nog dat het heel warm was en de angst voor wat me stond te wachten kan ik ook nog bijna voelen.
Maar de neuroloog en alle verpleegsters en verplegers waren zo lief. Er ging er zelfs eentje verdovende zalf van de kinderafdeling halen omdat ik zo tegen het infuus op zag. 5 dagen later huppelde ik het ziekenhuis weer uit, erg moe maar het lijfje deed het weer!

Nu 6 jaar later kan ik het me nog levendig voor de geest halen, de dagen in het ziekenhuis de uitslag MS die een tijdje later kwam en de schrik. Maar nu ook 6 jaar later, voel ik me ontzettend goed, de vermoeidheid blijft maar het lichaam doet alles nog. Tussen de oren zit het beter dan ooit en daardoor ben ik zo blij met m’n leven, m’n wereldje, de mensen om me heen en zelfs met m’n ziekte!

Dit is voor mij toch steeds weer een heel belangrijke dag, zelfs bijna belangrijker dan mijn verjaardag. En ik hoop dat ik deze dag nog heel lang mag vieren, want zolang dat kan heb ik nog steeds geen shub (MS aanval) gehad!

Dus ik trakteer!

Heel erg bedankt voor alle felicitaties en lieve woorden.
Fijn om te weten dat er zoveel mensen met me meeleven.
Een dikke kus en lieve groetjes!

En daar was dan het verlossende telefoontje … de radioloog heeft ook niks nieuws kunnen ontdekken op de foto’s!
Ik ben eerst naar de bakker gegaan om voor jullie allemaal een gebakje te halen, zodat we het gezellig samen kunnen vieren.

Mijn prikvakantie is weer verlengd met een half jaar en ik ben van plan er heel erg van te gaan genieten!
Iedereen heel erg bedankt voor alle positieve gedachten en kaarsjes die gebrand zijn, ze hebben me zo ontzettend geholpen. Ik kan jullie niet genoeg bedanken!
Ik ga genieten van mijn weekend en ik wens jullie ook het mooiste weekend wat je je maar kunt bedenken.

XXX

“Ik adem in en kom tot rust.
Ik adem uit en glimlach.
Thuis gekomen in het nu.
Wordt dit moment een wonder.”
                              (Thich Nhat Hahn)