Ik weet dat het jaar nog niet voorbij is maar de laatste tijd was voor mij een tijd voor overpeinzingen. Er gebeurden zoveel vervelende dingen, gelukkig later ook weer hele goede dingen, maar best veel in een korte tijd.
Het mooie is dat je ook weer veel leert in dit soort tijden en dat je ogen geopend worden. Je ziet wat voor ontzettend lieve vrienden je hebt, mensen die je voor eeuwig dicht bij je wilt houden en waar je zoveel steun van krijgt en ook aan kunt geven. Daar ben ik erg dankbaar voor.
En ik heb van mijn vriend (soms ook een wijze man geleerd dat je bepaalde mensen beter op afstand kunt houden, ze geen 100% (wat ik vaak doe) maar eerder 50% te geven. Zo voorkom je teleurstellingen en energie verspilling. Die wijze raad neem ik zeker van hem aan, want de energie die ik heb, besteed ik graag nuttig!
Gelukkig heb ik thuis een hele goede basis en woon ik samen met mijn 2 grootste vrienden. De ene (de rooie), komt als de ander naar zijn werk gaat, vaak nog even gezellig bij me op bed liggen. Als ik op mijn kamer bezig ben komt hij lekker bij me liggen en ’s avonds weet hij al wanneer het tijd is om met een borduurwerkje op de bank te gaan zitten. Als ik thee aan het zetten ben, gaat hij alvast in zijn hoekje op de bank zitten, om daarna, als ik ga zitten, dwars over me heen te gaan liggen, zodat er van borduren ook even niks komt. Als ik dan over z’n kleine neusje, oogjes en bekje wrijf, wordt ie helemaal week. Ik denk dat ie dat vroeger erg heeft moeten missen, hij kwam al jong in het asiel. Hier boven zie je een foto van een hele kleine Kerel, toen hij net bij ons was. Hij is nu wel iets groter, maar nog steeds een poppie!
En dan nog alle reacties van mijn weblog lezers. De steun en het eindeloos duimen in lastige tijden en de felicitaties en mooie woorden bij goed nieuws. Ik ben er steeds weer ontroerd door …. vandaar deze bos mooie rozen die ik jullie allemaal graag wil geven. Met daarbij mijn grote dank voor al het medeleven.
Tot zover mijn overpeinzingen en nu op naar alleen maar goede tijden voor iedereen! En een gezellig bakje koffie met gebak met mijn zus om onze verjaardagen nog even te vieren. Mijn zus is de dag voor mij jarig, maar was dit jaar op vakantie, maar beter laat dan nooit!
Overpeinzingen en dankbaarheid
Toch nog jarig!
Dankzij alle lieve kaartjes, berichtjes en ’s avonds het bezoek en de cadeautjes van lieve familie en vrienden voelde ik me toch ineens wel heel erg jarig en was ik de MRI snel vergeten.
Ik kreeg een Happinez agenda, een schattig (sleutel)rekje, geld om te sparen voor een E-reader, een schattig patroontje van Bep (met een hele toepasselijke tekst) en mooie bossen bloemen.
Erg leuk ook om alle berichtjes van jullie te lezen, ik denk dat er nu al heel wat mensen met blauwe duimen rondlopen, maar nog wel even doorduimen hoor, de uitslag van de MRI komt hopelijk morgen. Fijn om te weten dat er zo met je mee geleefd wordt en natuurlijk heel erg bedankt voor alle felicitaties!
Er zijn ook nog die zich helemaal niks aantrekken van wat er allemaal om hen heen gebeurt en gewoon onder een schattig wit bloempje gaan liggen knorren, nadat ze eerst nog wat met knikkers hebben gespeeld en wat brokjes hebben gegeten. “Is er iets aan de hand dan….?” Heerlijk zo’n leven!
4e foto van de 4e fotomap
Op de weblog van Corrie las ik dat ze getagged was. De opdracht was om de vierde foto uit de vierde fotomap te halen en die op haar weblog te plaatsen. Ik vond dit een leuk idee en ook al ben ik niet getagged, ik heb wel haar uitnodiging aangenomen om het spontaan te doen.
Na alle mappen van personen over te hebben geslagen, kwam ik bij de map “Diversen” waar echt van alles en nog wat in zit.
De vierde foto is dit schattige bordje wat ik met de open dagen, Pasen 2007, bij Bep kocht.
Ik vond het wel toepasselijk voor ons, we hebben geen kinderen maar hadden toen wel twee verwende katten, waar er nu nog eentje van over is.
Het bordje hangt sindsdien in de hal en nu ik er nog eens goed naar kijk, zou je bijna zeggen dat deze luilak ervoor geposeerd heeft ….
Beetje kerst
Jeetje, wat ben ik overweldigd door alle lieve en troostende woorden en alle kaarsjes die spontaan voor Boefie gebrand werden, het heeft me zoveel goed gedaan. Héél erg bedankt allemaal, het heeft me erg geholpen.
Bij vlagen komen nog steeds de traantjes en ook gister bij het optuigen van de kerstboom moest ik steeds aan haar denken. Ze liep me anders altijd vreselijk in de weg en ging in alle dozen zitten die ze maar kon vinden. Er zullen vast nog meer momenten komen dat ik ineens aan haar moet denken en dat is mooi, ze wordt zeker niet vergeten
Toen ik gister zo druk bezig was met alle kerstversiering, vielen er een paar kerstkaarten in de bus, waaronder een hele dikke! Natuurlijk snel opengemaakt en het was een heel lief kaartje van Corrie. Er zat een klein pakje bij, waar dit hele mooie kerstengeltje uit kwam, van rood gevlamd glas in lood. Ik heb het bij Boefie haar kaarsje gezet en het straalt heel mooi in het kaarslicht. Dankjewel lieve Corrie voor dit mooi kerstcadeau.
Onze lieve Kerel is ook nog wel een beetje van slag omdat Boefie er ineens niet meer is en hij is wat uit z’n normale doen. Hij kruipt al vroeg in z’n mandje in de bijkeuken waar ze ’s nachts altijd samen sliepen. Gister heb ik een nieuw vriendje voor hem gekocht zodat hij ’s nachts niet helemaal alleen is. Het nieuwe vriendje is “Koe” en gisteravond kroop Kereltje al lekker tegen haar aan.
Heel voorzichtig …
Ik kwam laatst bij de kringloop dit mandje tegen, wat me iets geschikter leek voor Boefie, maar zeker ook voor Kereltje, dan het oude mandje. Er ligt een fijn dekentje van fleece in en Boefie is er helemaal blij mee.
Boefie lijkt een heel lief poesje, maar kan ook een vreselijke chagrijn zijn, zo weet ook Kereltje. Als hij dan ook bij Boefie in haar mandje wil gaan liggen, moet dat wel heel voorzichtig gebeuren. Op de foto hierboven zie je Kereltje nog met een pootje buiten de mand staan, zo heeft ie wel een paar minuten gestaan.
Dan moet hij eerst nog een wasbeurt hebben die grondig door Boefie wordt uitgevoerd. En pas dan kan er lekker tegen elkaar aan gelegen worden, eindelijk ….
Mandje te klein of Kereltje te groot … that’s the question
Mijn andere poes, Boefie, is een echte binnenkat en vind het gezellig om bij mij te liggen en daarom staat er speciaal voor haar een mandje op mijn bureau.
Kereltje is een echte avonturier en is veel buiten. Maar als hij dan wel binnen is en Boefie ligt niet in haar mandje, dan ziet hij zijn kans schoon en wurmt zich in het mandje. Hij vergeet daarbij even dat ie een stukje groter is dan Boefie en zo kan het gebeuren dat ie aan alle kanten over het mandje heen puilt. Maar zo te zien heeft ie er niet echt veel last van!
Nog een nagekomen berichtje:
Toen ik na het schrijven van dit berichtje eten ging koken en na het eten weer naar mijn kamer ging, trof ik onderstaand tafereeltje aan. Hoe krijgen ze het voor elkaar….!
Mandjes met inhoud
Ik was druk bezig geweest om een aantal mandjes lekker schoon te boenen en had ze even in het zonnetje te drogen gezet. Na een tijdje zou ik ze naar binnen halen, maar zag dat de middelste ineens last had van rode haargroei….
En wie lag daar lekker in z’n nieuwste holletje, Kereltje! Hij vind het heerlijk om in mandjes en kistjes te kruipen, lekker beschut.
Breinaaldenkoker
Omdat ik de laatste tijd druk aan het breien ben geweest heb ik ondertussen een verzamelingetje breinaalden aangelegd. Dus ik was al een tijdje op zoek naar een breinaaldenkoker, maar die schijnen tegenwoordig niet meer in alle winkels te liggen. Sterker nog, ik kon helemaal niks vinden!
Gelukkig kwam mijn vader gisteren aanzetten met een oude breinaaldenkoker van mijn oma en die komt wel heel goed van pas!
Kereltje
Het is natuurlijk de laatste dagen wel een beetje kouder dan wat we gewend zijn van de laatste tijd, maar dat poezen daar ook last van hebben dat wist ik niet. Onze kleine kerel mag altijd graag op ons bed liggen maar heeft dan wel een zachte handdoek om op te liggen en dat doet ie ook altijd heel netjes. Behalve gisteravond toen vond ik hem liggend onder z’n “dekentje”. Ik dacht eerst dat mijn vriend het had gedaan maar die wist ook van niks. Dus hij is er zelf onder gekropen en ondanks de vrieskou smelt ik als ik hem zo weer zie liggen.